maandag 23 oktober 2017

Supergirl

Een van de belangrijkste slachtoffers van Crisis on Infinite Earths  (de 1986 poging om het DC multiversum weer overzichtelijk te maken) was Supergirl. 


Misschien is het daarom veelbetekenend dat juist haar heropstanding in de CBS tv serie 'Supergirl' het meest, zeg, postmodern is van alle reboots en heroplevingen. 

In tegenstelling tot de serieuze zwaarte van Crisis is Supergirl opvallend licht van toon. Ze lijkt niet te leiden onder alle ballast van het verleden, terwijl ze wel degelijk een 'laat' karakter is: d.w.z. ze is op de hoogte van de superhelden-mythologie, is zelfbewust. Maar ze mist de 'gravitas' van de mannelijke zelfbewuste helden (zoals Miller's Batman).

Het standaard 'coming of age' verhaal van de superheld (die moet leren dat met zijn 'great powers' ook 'great responsibility' komt) dat normaal ook iets tragisch heeft (batman) of neurotisch (spiderman) - of in ieder geval iets 'zwaars' (alsof het noodlot van de held is dat hij nooit helemaal kan voldoen aan de Rol die hem opgelegd is) lijkt in Supergirl zijn gewicht te hebben verloren. Supergirl is vol vitalistisch plezier. (Dat vooral aanstekelijk werkt als ze leert vliegen). Voor Supergirl zijn de superkrachten juist bevrijdend. Het helpt haar om afstand te nemen van haar 'meisjes-achtigheid' (de neiging om zicht te verexcuseren en om self-evasive te zijn. 

Iets anders zien we met Miles Morales, de Hispanic / African-American teenager die na de dood van Peter Parker het spider-pak aantrekt. Miles Morales is in de eerste plaats een fan, lezer. Hij kent de spider-man lore.








Geen opmerkingen:

Een reactie posten