Maar waar Cinema (met name Sirk) natuurlijk uitgebreid is bestudeerd en geprezen, eerst door de Fransen (Godard, Cahiers) toen door de semio-feministen (Doanne, Mulvey) en vervolgens door Fassbinder, Haynes etc. - daar blijven de Romance Strips nog steeds in de marge. Natuurlijk, er is hier ook een 'kwaliteits-issue' (ik kan geen Sirk van de Romance Strip verzinnen - alhoewel Kirby & Simon natuurlijk 'auteurstatus' hebben). Maar het ontbreken van 'meesterwerken' kan ook een sociaal-demografische component hebben. D.w.z. waar het melodrama een publiek van getrouwde vrouwen aansprak, en dus post-Romance was (of post-courtship) en draaide om teleurstelling, onstilbaar verlangen etc. Daar zijn de romance-strips onderdeel van Meisjes cultuur. D.w.z. het draait juist om courtship-fantasie (vandaar ook dat de titels vaak 'Young Romance' of 'Young Love,' zijn), waardoor de fantasie misschien wat eendimensionaler is geworden.
Wel interessant: de Romance 'hermedieerde' radio soap en de eerste persoonsvertellingen van de zgn 'confession magazines,' zoals de pulp 'True Story' die vanaf 1919 te koop was.
Narratief gezien liep het dus voor op de latere eerste-persoons autobiografische grafische romans. Volgens mij ontbreekt die eerste persoons 'bekentenis' (en daarmee de logica van zonde, schuld, bekentenis, vergeving die verklonken is aan deze narratieve modus) in de latere Sirk films. Het gaat juist om verlangens, complexen die zich bij uitstek niet laten vangen in levensverhalen in de eerste persoon. Maar: de Romance was (*misschien*) het eerste genre binnen de strip dat expliciet de 'novel' hermedieerde (waar de eerdere 'funnies' een animatie-esthetica hadden en de superhelden de Pulps als model namen), en dat ook zich expliciet adverteerde als 'designed for the more ADULT reader of COMICS.'
E.e.a. verschuift later natuurlijk met de Britse meidenbladen, en de Sjojo manga in Japan…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten